Këngëtarja Aurela Gaçe publikoi sot në rrjetet sociale foto të shumë viteve më parë. Ajo kujtoi periudhën kur mori vendimin për të prerë flokët dhe ‘sulmet’ me të cilat u përball.
Mirëpo përmes një postimi të dytë, Aurela Gaçe thekson se edhe sot u përball po me të njëjtat sulme.
Postimi i plotë:
Sot, postova nj? foto t? vjetêr!
Nuk e mendova gjatë thjeshtë e vendosa në murin e faqes.
U mundova të kthej dashuri për secilin nga komentuesit, por, u bënë shumë e nuk arrita dot .
Në komente, lexova dashuri pa kushte, ku vler?soni atë q? jap në skenë,e jo thjeshtë nj? “rruajtje floku ”
Por, sigurisht, pati komentues të hidhur, tallës, ose siç e quajnë sot, n? kohën moderne, “bullizues”.
E kuptoj që nuk mund të mbani mend sa herë ma ka dhënë truri mua të rruaj leshtë, por kët? status sot,po e bëj e qetë edhe e qeshur.
A e dini pse?
M’u kujtuan komentet e shumta negative në rrugë, në kohën kur e “rruajta flokun” për herë të parë. Viti 1998.
Atëherë nuk kishte rrjete sociale ku mund te lexoje se ç’mendim kanë për veprimet e tua.
Ama, përballja ishte e egër në rrugë.
Sot, e ke në dorë. Po deshe i lexon, po deshe i bën block .
Po n? rrugë si i bëhet?
Si mund t’a përballojë dikush presionin e drejtepërdrejtë të sharjeve e fyerjeve?
“O Zot si ësht? bërë” ” o debile” “kjo paska shkarë” “gjynah, qenka sëmurë” “ti rroje kosherja” e plot të tjera.
Tani, imagjinoni një shpirt të lirë, që nuk dëmton askënd me veprimet e saj, të pêrballet me të tilla tallje në rrugë.
Emmmm, atëherë, jo që nuk iu dorëzova merzisë, por fillova t’a bêja me më shume vendosmëri ( edhe me shumë forcë e mbroja veten. Ata një herë,unë 10 )
Sa më shum? më shanin, aq m? shumë shkoja tek berberi i lagjes.
Thashë me vete, “Ja unë, ja ata”
Sigurisht fitova.
Nuk ësht? ndonjë çështje e madhe puna e nje leshi te prerë a të bojatisur, jo.
Cështja qëndron tek liria e mendimit. Tek liria e individit.
Tek të shprehurit pa doreza të ndjenjave të tua.
Sot, me keqardhje ( sigurisht jo për veten) ,lexoj po të njëjtat shprehje.
Un? i ja dola , me këtë liri e pasion për jetën.
E cuditeshme është që “Ata” që gjykojnë, kanë ngelur po njësoj.
Sa keq!
Uroj që të mesojmë brezat që vijnë , femijet që rrisim, me dashurinë për veten, për dëshirat e tyre, për jetën q? do të jetojnë.
T? mos kenë frik? nga të qënurit vetëvetja përballë askujt.
Askush nuk është perfekt!
Secili nga ne ka forma t? ndryshme, fizike, por mbi t? gjitha, shpirtërore.
Kush beson e lufton për shpirtin e vetë e dëshirat e tij, gjithmon? i ja del.
Lum kush nuk dor?zohet .
Faleminderit shume miq që më keni dashur pikerisht p?r k?të q? jam.
Qysh në fillimet e mija, kur edhe presioni ishte edhe m? i madh.
Fal? dashurisë tuaj, unë gjeja force e energji të vazhdoja rrugën.
Faleminderit
